Málmur | Bræðslumark [°C] | Bræðslumark [K] | |
Kvikasilfur | Hg | -38,87 | 234,28 K |
Sesín | Cs | 28,5 | 301,65 K |
Gallín | Ga | 29,78 | 302,93 K |
Rúbidín | Rb | 38,89 | 312,04 K |
Kalín | K | 63,65 | 336,8 K |
Natrín | Na | 97,81 | 370,96 K |
Indín | In | 156,61 | 429,76 K |
Litín | Li | 179 | 452,15 K |
Tin | Sn | 231,91 | 505,06 K |
Pólon | Po | 254 | 527,15 K |
Þegar efni í storkuham er hitað kemur yfirleitt að því að það skiptir um ham og tekur á sig vökvaham (e. liquid phase) sem er annar hamur efnisins. Við tölum um að efnið bráðni og það gerist við ákveðið hitastig sem einkennir viðkomandi efni og við köllum bræðslumark þess. Dæmi um þetta er auðvitað fljótandi vatn en einnig fljótandi kvikasilfur.Eins og sjá má í töflunni hér á undan á þetta líka við um aðra málma en kvikasilfur (Hg). Kvikasilfur hefur lægsta bræðslumark málma, 234 K eða -39 °C. Það bráðnar sem sé við 39 stiga frost sem merkir að það er fljótandi við allan venjulegan hita eins og við þekkjum. Þegar efni er í storkuham er einnig talað um fast efni. Frumeindir eða sameindir efnisins eru þá fastar hver miðað við aðra, til dæmis í kristöllum. Í málmum eru ystu rafeindir frumeindanna lausar í kristallinum og gera það að verkum að hann leiðir vel rafstraum og varma. Þegar efnið er í vökvaham eða fljótandi geta sameindirnar hins vegar hreyfst verulega hver miðað við aðra en eru þó ekki alveg lausar eins og í gasham. Heimild:
CRC Handbook of Chemistry and Physics. 51st Edition. Ritst. Robert C. Weast.