Margir vilja sjálfsagt flokka þetta nafn með staðanöfnum goðsagna eins og Valhöll eða Ásgarði og gera ráð fyrir að staður þessi hafi aldrei verið til nema í sögnum og kvæðum. Gnitaheiði á að vísu að vera í mannheimum, enda Sigurður maður, en þar er einkum aðsetur drekans Fáfnis. Meðan kvæði um Sigurð Fáfnisbana voru alkunn hafa menn velt fyrir sér hvar þessi sögustaður væri og komist að niðurstöðu.
Í Leiðarvísi Nikulásar ábóta á Munkaþverá handa pílagrímum á suðurgöngu, sem hann hefur samið skömmu eftir miðja 12. öld en varðveittur er í AM 194 8vo, handriti sem er skrifað 1387, er getið um Gnitaheiði. Þar segir:Þá er fjögurra daga för til Meginzo-borgar [Mainz], þar í milli er þorp, er Horus heitir, annað heitir Kiliandur, og þar er Gnita heiður, er Sigurður vó að Fáfni. (Alfræði íslensk I (1908), bls. 13.)Staðurinn er sem sagt í Vestfalen í Þýskalandi. Margfróðir þýskir lærdómsmenn telja að eitthvert örnefni, sem hljómað hafi líkt og „Gnitaheiði“, hafi vakið þessa hugmynd og hafi hún styrkst af því að í þýskum Niflungasögnum gerast atvik nálægt Rín. Af Atlakviðu mætti ráða að Gnitaheiði hafi verið í ríki Atla Húnakonungs og hefði hún þá verið sunnar. Eina örugga svarið við spurningunni er því þetta: Gnitaheiði er til í skáldskap.
Mynd: The Sigurd Portal: Sigurður fáfnisbani vegur drekann.
