Þegar Ódysseifur sigldi framhjá eyjunni sem Sírenurnar bjuggu á greip hann óseðjanleg löngun til að heyra söng þeirra. Búið var að vara hann við Sírenunum og til að láta ekki glepjast af ómþýðum söngnum brá Ódysseifur á það ráð að láta áhöfnina setja vax í eyrun á sér og sjálfur batt hann sig fastan við mastur skipsins.
Í annari frásögn um Sírenurnar segir frá ferðum skipsins Argo sem einnig átti leið framhjá eyjunni. Áhöfnin á Argo taldi fimmtíu manns en auk hennar var söngvarinn Orfeus um borð en hann þótti hafa yfirnáttúrlega sönghæfileika. Þegar skipið nálgaðist eyjuna hófst söngur Sírenanna en skipti þá engum togum um að Orfeus hóf einnig upp raust sína. Söngur Orfeusar yfirgnæfði lokkandi söng Sírenanna og áhöfnin á Argo gat ekki annað en hlustað hugfangin á söng hans. Sagt er að Sírenurnar hafi horfið af eyjunni í kjölfarið. Ein útgáfan af sögunni er sú að Sírenurnar hafi drekkt sér í sjónum af vonbrigðum en samkvæmt annarri útgáfu eiga Sírenurnar að hafa orðið að steini.
Í Ódysseifskviðu eru Sírenurnar sagðar vera tvær en ekki eru þær nafngreindar þar. Í seinni tíma sögum hafa þær ekki einungis fengið nafn heldur eru þær orðnar mun fleiri. Moeolpe, Aglao-fónos, Þelxiepia, Parþenope, Ligeia og Lenkosia eru dæmi um nöfn sem Sírenunum hafa verið gefin. Öll nöfnin eru á einhvern hátt lýsandi fyrir sönghæfileika Sírenanna, til dæmis þýðir Aglaofónos "ljómandi rödd" og Moeolpe þýðir "söngur". Móðir Sírenanna er talin vera sönggyðjan Melpomene en faðernið er nokkuð á reiki og koma árgoðið Achelous og hafgoðið Forcys báðir til greina.
Sírenunum fannst þær sjálfar hafa fallegustu söngraddir sem um gat. Þær voru svo sjálfsöruggar að þær skoruðu á söng-gyðjurnar í söng-keppni. Það hefðu þær betur látið ógert því að sönggyðjurnar sigruðu og plokkuðu í kjölfarið vængi Sírenanna af þeim svo þær urðu ófleygar. Skömmin var svo mikil eftir tapið í söng-keppninni að þær fóru í felur. Sumir segja að þær hafi dvalist í klettum við suðurströnd Ítalíu nálægt Napólí og Caprí áður en þær fluttu sig um set til eyjunnar þar sem Ódysseifur heyrði í þeim. Enn aðrir segja að Sírenurnar hafi dvalist á eyju nálægt suðvesturströnd Sikileyjar eða á norðurhluta Sikileyjar við Messína.
Sagan um Sírenurnar virðist hafa þróast úr gamalli austurlenskri mýtu eða goðsögn um konu sem var hálfur fugl og hálf manneskja og táknaði sálir hinna dauðu. "Fuglskonan" var nokkurs konar vængjaður draugur sem hrifsaði til sín lifandi fólk og færði það dauðanum.
Britannica Online
www.bulfinch.org
Song of the Sirens
Encyclopedia of Monsters