Svínið og grísinn hafa haft sérstöðu í mörgum samfélögum síðan dýrið var tamið. Sérstaklega var grísinn í uppáhaldi fyrr á öldum meðal fátækra bænda í Evrópu. Þeir töldu grísinn góða fjárfestingu því að hann vex hratt og gefur af sér mikið kjöt. Lítinn grís var hægt að ala án mikils tilkostnaðar á afgöngum sem urðu til á heimilinu og var hann orðin feitur og tilbúinn til slátrunar á nokkrum mánuðum.

Sparibaukurinn líkist að mörg leyti lífi gríssins. Sparibaukurinn (grísinn) fær peningana (afgangana) og þegar hann er orðin fullur (stór og feitur) er hægt að nálgast peninga (eða mat) með því að tæma baukinn eða brjóta hann (slátra grísnum).

Grísir og svín voru ekki einungis vinsæl í Evrópu heldur líka í kínverskri menningu þar sem grísinn hefur verið tákn ríkidóms og velmegunar. Uppruni sparibauks í formi svíns er þó ekki með öllu ljós en athyglisvert er að fyrirbærið þekkist ekki hjá fólki sem borðar ekki svínakjöt. Elsti sparibaukurinn í formi svíns sem vitað er um er talin vera um 1500 ára en hann fannst á Balí í Indónesíu.

Ein hugmyndin um uppruna orðsins sparigrís er byggð á því að fólk notaði leirbauka á miðöldum til að geyma peninga. Leirinn sem baukarnir voru gerðir úr var kallaður "pygg" og þaðan er ekki löng leið í enskumælandi löndum yfir í "pig bank" og síðar "piggy bank" eins og sparibaukurinn heitir núna á ensku [neðangreint vefsetur, þar vísað í The Book of Answers, Simon & Shuster].

Heimild

The Piggy Bank Homepage. Samkvæmt grein eftir Gert Deelman um sögu sparigríssins á þessu vefsetri sýnir myndin 1500 ára gamlan sparigrís frá Balí.