Braut jarðar umhverfis sólina er ekki nákvæmlega hringlaga. Jörðin gengur eftir sporbaug, ofurlítið ílöngum ferli sem líkist hring. Vegna þessa er fjarlægðin til sólu ekki alltaf sú sama, þótt ekki muni miklu.

Mesta fjarlægð jarðar frá sólu eru 152,1 milljón kílómetrar sem er um þremur hundraðshlutum meira en minnsta fjarlægðin, 147,1 milljón kílómetrar. Þessi munur er það lítill að hann hefur ekki teljandi áhrif á veðurfar á jörðu.

Það er kallað sólfirrð (aphelion) þegar jörðin er fjærst sólu en sólnánd (perihelion) þegar hún er næst sól. Jörðin er í sólnánd um miðjan janúar. Þá er hraði hennar mestur eftir brautinni og er það í samræmi við annað lögmál Keplers. Sólin virðist þá hreyfast örlítið hraðar eftir himninum en ella og munurinn á sólarhringnum í sólnánd og sólfirrð er um 16 sekúndur.

Yfirleitt þegar talað er um fjarlægð jarðar frá sólu er notuð meðalfjarlægðin 149,6 milljón kílómetrar. Þessi vegalengd er kölluð stjarnfræðieining (e. astronomical unit, skammstafað AU) og er talsvert notuð þegar lýsa á fjarlægðum innan sólkerfisins. Það getur til dæmis verið hentugra og meira lýsandi að segja að fjarlægð Plútó frá sólu sé 39,5 AU heldur en að fjarlægðin sé 5.916.000.000 kílómetrar.

Eins og gildir um flestar vegalengdir í geimnum getur verið erfitt að átta sig á því hve mikil þessi fjarlægð er í raun. Því má nefna til samanburðar að þetta er rúmlega 3700 sinnum meira en ummál jarðar, sem þýðir til dæmis að þota sem flýgur á 1000 km hraða á klukkustund, og væri því innan við tvo sólarhringa að fljúga umhverfis jörðina, væri 17 ár að fljúga til sólar ef hún gæti flogið í geimnum með sama hraða.