Um eitt af hverjum 1000 lifandi fæddum sveinbörnum hefur auka Y-litning. Drengir sem fæðast með auka Y-litning skera sig ekki frá öðrum drengjum í útliti fyrir utan það að þeir eru oft hávaxnari en almennt gerist og bólugrafnari á unglingsárum. XYY-drengir eru oft mjög tápmiklir en jafnframt eru aðeins meiri líkur á því að þeir séu andlega seinþroska. Það, ásamt því að vera mjög fjörugir, getur leitt til námsörðugleika. Flestir XYY-karlar eru frjóir og synir þeirra virðast ekki erfa aukalitninginn. Líklega eyðist hann með einhverjum hætti við kynfrumumyndun.
Á sjöunda áratugnum vildu sumir fræðimenn tengja XYY-litningafrávikið við glæpahneigð. Í rannsókn á tíðni litningabreytinga meðal skoskra fanga reyndist tíðni XYY-gallans hærri en vænta mátti. Kom fram sú hugmynd að aukakarlkynlitningurinn gerði það að verkum að mennirnir væru óvenju árásargjarnir og fremdu því frekar ofbeldisverk en þeir sem ekki hefðu hann. Síðar hafa ýmsir fræðimenn dregið í efa að tengja megi saman glæpahneigð og auka Y litning.
Á heimasíður The Turner Center í Danmörku, sem er rannsókna- og ráðgjafastofnun á sviði litningagalla, er að finna ítarlegri upplýsingar um áhrif þess að vera með auka Y litning. Einnig má finna upplýsingar um XYY í bókinni Erfðafræði eftir Örnólf Thorlacius.
Heimildir:
Örnólf Thorlacius (1991). Erfðafræði (2. útg.) Reykjavík, Iðunn.
The Turner Center
Skoðið einnig svar Guðmundar Eggertssonar við spurningunni Hvað getið þið sagt mér um kynlitninga?Mynd: HB