Þær eru: punktalaxsíld (Myctophum punctatum)sem er á myndinni hér til hliðar, ísalaxsíld (Benthosema glaciale), madeirulaxsíld (Ceratoscopelus maderensis), rafinslaxsíld (Diaphus rafinesquei), uggalaxsíld (Hygopum hygomi), gljálaxsíld (Lampadena speculigera), fenrislaxsíld (Lampanyctus crocodilus), atlantslaxsíld (Lampanyctus intricarius), langa laxsíld (Notoscopelus kroeyeri) og íshafslaxsíld (Protomyctopum arcticum).
Ísalaxsíld (sem sjá má á myndinni hér til hliðar) mun vera algengasta tegund ættarinnar enda hefur hún geysilega mikla útbreiðslu í Miðjarðarhafi og N- Atlandshafi norðan 35°N og norður til Svalbarða 80° N.
Eitt af helstu einkennum fiska af þessari ætt eru ljósfærin. Ljósfæri eru líffæri sem gefa frá sér ljós hjá fiskum og nokkrum öðrum hópum dýra. Ljósið kemur vegna efnahvarfa sem verða í frumum á ysta lagi dýranna. Ljósfærin eru mismörg og á mismunandi stöðum eftir tegundum og má meðal annars greina einstaklinga til tegunda eftir fjölda og staðsetningu þessara ljósfæra.
Laxasíldar eru frekar smáir fiskar og eru á bilinu 6 til 20 sentímetrar á lengd. Ekki eru til nægjanlegar upplýsingar um ýmsa þætti í vistfræði fiskanna þar sem ekki hafa verið gerðar nægjanlega margar rannsóknir á laxsíldum.
Íslendingar hafa hingað til ekki hagnýtt laxsíldarnar en nú er hafið samstarfsverkefni milli nokkurra opinberra stofnanna og útgerðafyrirtækja þar sem veiðanleiki þessara tegunda er kannaður. Ráðgert er að nýta laxsíldina í bræðslu ef niðurstöður samstarfsverkefnisins verða jákvæðar.
Heimildir, myndir og frekara lesefniGunnar Jónsson. Íslenskir fiskar, Fjölvi. Reykjavík. 1983
www.fishbase.org