Nyrsti tangi Íslands er Rifstangi sem er á 66°32,3´ N (les: 66 gráðum og 32,3 mínútum norður eða norðlægrar breiddar). Syðsti tanginn er Kötlutangi á 63°23,6´ N. Allt "meginland" Íslands er sem sagt á milli þessara tveggja breiddarbauga. Hins vegar nær Kolbeinsey norður á 67°08,9´ og Surtsey suður á 63°17,7´. Allar eyjar landsins eru líka þarna á milli.

Vestasta nesið er Bjargtangar á 24°32,1´ V (vestlægrar lengdar). Austasti tanginn er Gerpir á 13°29,6´ V. Eyjan Hvalbakur nær lengra austur eða á 13°16,6´ V en hins vegar nær engin íslensk eyja lengra vestur en Bjargtangar.

Frá miðbaug til Norðurpóls er breiddarmunur samtals 90°. Metrakerfið var upphaflega skilgreint og hugsað þannig að vegalengdin þarna á milli skyldi vera 10.000.000 metrar og enn er það ekki fjarri lagi. Samkvæmt því er ein gráða á lengdarbaug 10.000 km/90 = 111,1 km. Þannig nær Ísland yfir um það bil 350 km frá suðri til norðurs.

Ein sjómíla er upphaflega skilgreind sem ein mínúta á lengdarbaug og er samkvæmt því 111,1 km/60 = 1852 m. Vegna þess að jörðin er svolítið flatari við pólana er breiddarmínútan þó 1843 m við miðbaug en 1862 m við pólana.

Eftir að farið var að spá í kúlulögun jarðar og landfræðileg hnit á síðari hluta miðalda héldu menn lengi vel að Ísland næði verulega norður fyrir heimskautsbaug sem er á 66°32,9´ N. Þess vegna er heimskautsbaugurinn oft dreginn um mitt landið á kortum frá 16. og 17. öld og svipuðum hugmyndum er lýst í textum. Þetta leiðréttist síðan meðal annars við það að Guðbrandur biskup Þorláksson ákvarðaði landfræðilega breidd Hóla í Hjaltadal með góðri nákvæmni.

Heimild:

Almanak fyrir Ísland um árið 2000. Reykjavík: Háskóli Íslands.