Kertalogi er til kominn við það að vaxið í kertinu brennur. Bruni efnis felst í því að viðkomandi efni gengur í efnasamband við súrefni andrúmsloftsins. Við það rofna súrefnissameindir sem eru táknaðar með O2(g), þar sem bókstafurinn g táknar að efnið er í gasham.Sameindirnar í vaxinu má rita sem CnHm þar sem C táknar kolefni, H táknar vetni og n og m geta verið ýmsar heilar tölur. Þær rofna einnig og mynda óstöðug lítil sameindabrot.
Rofnun þessi veldur því að það myndast orka sem kemur fram með tvennum hætti, sem ljósorka og varmaorka, en þessar tvær tegundir orku eru þó skyldar. Mismunandi ljósorku skynjar mannsaugað sem mismunandi liti, svo sem blátt (orkuríkt) og gult (orkuminna). Varmaorkuna skynjum við sem aukinn hita sem stafar frá loganum.
Sameindabrotin sem þessu valda leita upp frá loganum og sameinast á nýjan leik og mynda stöðugar sameindir í formi vatnsgufu (H2O(g)) og sem lofttegundir á borð við koltvíildi (CO2 (g)) og koleinildi (CO(g)). Einnig geta kolefnisfrumeindir (C) sameinast og raðast á margbreytilegan hátt (Cn) og mynda þá sót.
Hlutföll hinna ýmsu sameindabrota sem og lokamyndefna ráðast af hlutfallslegu magni súrefnis og kertavax í efnabreytingunni. Ef magn súrefnis er hlutfallslega lítið borið saman við vaxið er litur logans áberandi gulur, minni varmaorka stafar frá honum og sót getur myndast. Í því tilviki er talað um að kertið ósi. Ef hins vegar nægilegt súrefni er til staðar ber meira á bláa litnum í loganum, hann verður heitari og óverulegt sót myndast. Þá myndast þeim mun meira af koltvíildi.
Efri myndin sýnir hvernig kertalogi lítur út og neðri myndin sýnir nánar hvernig efnafræðinni í honum er háttað.

Heimildir: [1] Ritgerðir nemenda við Háskóla Íslands: a) Ljómunarróf bútangasloga með og án íbætts CFC gass; ritgerð vegna sérverkefnis við efnafræðiskor H.Í., 1997; Árni Hr. Haraldsson. b) Ljómunarróf bútangasloga með og án íbætiefna; ritgerð vegna sérverkefnis við efnafræðiskor H.Í., 1998; Ómar Gústafsson. [2] John W. Lyons, Fire, Scientific American Library, 1985.