Ekki eru allir sammála um merkingu nafnsins Erlendur. Flestir telja þó að um sama orð sé að ræða og lýsingarorðið erlendur í merkingunni ‘útlendur, frá öðru landi’. Upphaflega hafi þá verið um viðurnefni að ræða sem síðar hafi fest sem eiginnafn. Fyrri liðurinn væri þá forskeytið er- (eldra ør-) og síðari liðurinn -lendur ‘frá (einhverju) landi’.

Aðrir geta sér þess til að fyrri liðurinn sé Erl- og tengist orðinu jarl og karlmannsnafninu Erlingur, það er Erl- og smækkunarviðskeytið –ingur ‘afkomandi jarls‘. Hvorug skýringin er fullkomlega örugg.