Flest þykir nú benda til þess að prótín hafi komið til sögunnar á undan DNA, en hins vegar hafi RNA verið komið fram á sjónarsviðið sem mikilvæg lífsameind á undan bæði prótínum og DNA.

Prótín eru afar fjölbreyttar sameindir og í nútímafrumum gegna þau margvíslegum hlutverkum. Jafnvel bakteríurnar smáu framleiða þúsundir prótína. Það er forskrift gena sem ræður gerð allra þessara prótína. Sjálf geta prótínin ekki eftirmyndast og ekki verið forskrift fyrir smíði annarra prótína. Prótínin hafa þess vegna eftir því sem best verður séð aldrei getað verið erfðaefni lífvera.

Nokkurs konar prótín hafa ef til vill getað myndast sjálfkrafa á frumjörð en þau hafa tæplega verið gædd neinni gagnlegri sérhæfni og varla komið að miklum notum á fyrstu stigum lífsins. Það var ekki fyrr en kjarnsýrur fóru að stýra smíði prótína að þau gátu farið að þróast og sérhæfast að marki. Líklegt er að þetta hafi gerst í lok þess tímabils í sögu lífsins sem kennt er við RNA-líf. Síðar hefur DNA komið til sögunnar sem erfðaefni.

Eftir það hefur frami prótínanna verið skjótur enda henta þau einstaklega vel til margvíslegra frumustarfa.

Sjá einnig svör sama höfundar við spurningunum Hvernig varð fyrsta genið til? og Hvenær kviknaði líf á jörðinni og hvers vegna?