Af hverju má ekki blóta? Hver fann upp merkingu þessara orða?

Nafn þitt

Netfang þitt

Netfang móttakanda

Ruslpóstvörn =

Svar

Af hverju má ekki blóta? Hver fann upp merkingu þessara orða?
Sögnin að blóta merkti upprunalega 'dýrka; fórna'. Fornmenn blótuðu heiðin goð þegar þeir leituðu til þeirra um ráð eða vildu sýna þeim þakklæti. Fyrir kristin áhrif fær sögnin aðra og óskylda merkingu, þ.e. 'bölva, formæla'. Það þótti eftir kristnitöku illt að blóta hin heiðnu goð og merking sagnarinnar varð neikvæð. Dæmi eru um þá merkingu í sögninni að minnsta kosti frá 12. öld.

Sama þróun varð í merkingu sagnarinnar að ragna. Hún merkti í fornu máli 'dýrka hin fornu goð', sem voru meðal annars nefnd regin (regin, rögnum, ragna) en fékk fyrir kristin áhrif merkinguna 'blóta, bölva'. Sögnin er nú nær eingöngu notuð í sambandinu að bölva og ragna. Sögnin að bölva 'formæla, biðja e-m bölbæna' er dregin af nafnorðinu böl og merkir í raun 'að kalla böl yfir e-n'.

Þegar menn blóta taka þeir sér oftast nafn kölska í munn og segja til dæmis andskotans, fjandinn sjálfur eða fjandans, djöfulsins eða helvíti, eða nota önnur orð sem milda eiga blótsyrðin eins og ansans (ansi = stytting á andskoti), déskotans (saman dregin mynd úr djöfull og andskoti), hver þremillinn (þremill 'skratti, ári, púki') og svo framvegis. Innan kirkjunnar jafngiltu þessar upphrópanir ákalli til skrattans, líkt og til heiðinna goða áður, og mæltist slíkt illa fyrir. Heiti skrattans urðu smám saman að almennum blótsyrðum, upphrópunum sem menn tengdu sjaldnast við uppruna sinn. Vegna hins neikvæða blæs, sem upphrópunin hefur enn í hugum margra, er þó yfirleitt lagst gegn notkun hennar....