Öllum er frjálst að stunda þá atvinnu sem þeir kjósa. Þessu frelsi má þó setja skorður með lögum, enda krefjist almannahagsmunir þess. Í lögum skal kveða á um rétt manna til að semja um starfskjör sín og önnur réttindi tengd vinnu.Eins og stendur í þessu ákvæði má takmarka atvinnufrelsi manna til að vernda almannahagsmuni. Ekki skal lagður dómur á hvers almannahagsmunir krefjist en það mun væntanlega vera í þá áttina að viðhalda allsherjarreglu og þar fram eftir götunum. Um þetta gildir einnig hin almenna regla um að frelsi eins má ekki vera um of á kostnað annarra, samanber svar Atla Harðarsonar við spurningunni Hvernig er hægt að höfða meiðyrðamál í ríki þar sem málfrelsi ríkir? Hef ég ekki leyfi til að segja hvað sem ég vil með vísun í málfrelsið? Þess konar sjónarmið koma upp þegar starfsheiti eða störf eru lögvernduð eða sérstakar menntunarkröfur eru gerðar til þeirra sem vinna ákveðin störf. Með tilkomu EES-samningsins sem tók gildi árið 1994 er þegnum aðildarríkja EFTA og EB tryggður frjáls og óháður aðgangur til atvinnu á gildissvæði EES-samningsins. Íslendingur sem ræður sig í vinnu í Bretlandi eða Noregi nýtur þannig sömu réttinda og ríkisborgarar þeirra landa.
Eru til lög um atvinnuréttindi manna? Hvernig hljóða þau?
Útgáfudagur
9.5.2001
Spyrjandi
Atli Sigurðarson
Tilvísun
Magnús Viðar Skúlason. „Eru til lög um atvinnuréttindi manna? Hvernig hljóða þau?“ Vísindavefurinn, 9. maí 2001, sótt 9. desember 2024, https://visindavefur.is/svar.php?id=1579.
Magnús Viðar Skúlason. (2001, 9. maí). Eru til lög um atvinnuréttindi manna? Hvernig hljóða þau? Vísindavefurinn. https://visindavefur.is/svar.php?id=1579
Magnús Viðar Skúlason. „Eru til lög um atvinnuréttindi manna? Hvernig hljóða þau?“ Vísindavefurinn. 9. maí. 2001. Vefsíða. 9. des. 2024. <https://visindavefur.is/svar.php?id=1579>.