Lýsingarorðið hægri, sem notað er um stefnu eða horf en einnig um hönd er skylt lýsingarorðinu hægur 'þægilegur, auðveldur; rólegur'. Hægri er miðstig lýsingarorðsins og er til í nágrannamálum eins og í færeysku høgri, dönsku højre.

Vinstri er talið af germanskri rót *wen-, það er *wen-is-tra, sem er hin sama og í orðinu vinur. Í fornpersnesku er til orðið vairyastara í merkingunni 'vinstri' og er skylt germanska orðinu. Fornpersneska orðið er aftur skylt vairya - 'bestur, ákjósanlegur'.

Í orðsifjabók Ásgeirs Blöndals Magnússonar er bent á að óvenjulegt sé að orð höfð um vinstri hönd séu lofsyrði. Lastyrði séu mun algengari og merkingin þá venjulega 'skakkur, öfugur, máttlaus'. Ásgeir nefnir að menn hafi talið jákvæðu upphafsmerkinguna tengjast tilteknum fórnarsiðum eða töfraathöfnum eða að orðið væri upprunalega blíðkunar- og gæluyrði.

Heimild: Ásgeir Blöndal Magnússon. Íslensk orðsifjabók. Reykjavík 1989.