
Þrátt fyrir nafngiftina eru þær ekki svartar, heldur brúngráar að ofan en mun ljósari að neðan. Nafngiftin er tilkomin af svörtum lit umhverfis kjaftinn. Heimkynni svörtu mömbunnar eru í austurhluta Afríku, frá suðurhluta Eþíópíu í norðri til Suður-Afríku á opnum gresjum og staktrjáarsléttum. Mömburnar lifa á litlum spendýrum, aðallega nagdýrum og einnig eru eðlur og fuglar á matseðli þeirra. Um nætur heldur svarta mamban til í holum og göngum í klettum og í urð. Hún fer á stjá á morgnana í fæðuleit. Oftast eru mömburnar nokkrar saman, stundum fjórar til fimm í hóp. Svartar mömbur geta haldið hausnum í allt að 1 metra hæð áður en þær leggja til atlögu við bráðina. Þá dugir oftast að ná einu biti og láta baneitrað taugaeitrið ljúka verkinu. Æxlun á sér stað á vorin. Þá fara karldýrin á stjá og þurfa oftast að fara um langan veg til að leita sér að kvendýri. Eftir mökun snúa kynin til síns heima og stuttu síðar verpir kvendýrið um 10-25 eggjum. Yfirleitt eru eggin skilin eftir í rotnandi plöntuleifum í skóglendi. Rotnandi jurtir gefa frá sér hita og það hraðar fósturþroskanum. Við klak eru ungarnir um 50 cm langir, grágrænir á lit en fá dekkri lit síðar. Helstu óvinir svörtu mömbunnar eru ránfuglar eins og til dæmis sekretarafuglinn og stórir ernir. Í villtri náttúrunni getur svarta mamban orðið allt að 25 ára gömul og býr yfir þeim hæfileika að endurnýja höggtennur sínar alla sína ævi. Mynd: Swissherp.org.