Sólin Sólin Rís 08:13 • sest 18:13 í Reykjavík
Tunglið Tunglið Rís 18:20 • Sest 00:24 í Reykjavík
Flóð Flóð Árdegis: 02:43 • Síðdegis: 15:15 í Reykjavík
Fjaran Fjara Árdegis: 08:57 • Síðdegis: 21:43 í Reykjavík
Sólin Sólin Rís 08:13 • sest 18:13 í Reykjavík
Tunglið Tunglið Rís 18:20 • Sest 00:24 í Reykjavík
Flóð Flóð Árdegis: 02:43 • Síðdegis: 15:15 í Reykjavík
Fjaran Fjara Árdegis: 08:57 • Síðdegis: 21:43 í Reykjavík
LeiðbeiningarTil baka

Sendu inn spurningu

Hér getur þú sent okkur nýjar spurningar um vísindaleg efni.

Hafðu spurninguna stutta og hnitmiðaða og sendu aðeins eina í einu. Einlægar og vandaðar spurningar um mikilvæg efni eru líklegastar til að kalla fram vönduð og greið svör. Ekki er víst að tími vinnist til að svara öllum spurningum.

Persónulegar upplýsingar um spyrjendur eru eingöngu notaðar í starfsemi vefsins, til dæmis til að svör verði við hæfi spyrjenda. Spurningum er ekki sinnt ef spyrjandi villir á sér heimildir eða segir ekki nægileg deili á sér.

Spurningum sem eru ekki á verksviði vefsins er eytt.

Að öðru leyti er hægt að spyrja Vísindavefinn um allt milli himins og jarðar!

=

Hvaðan á orðið „romsa“ uppruna sinn?

Guðrún Kvaran

Orðið romsa getur verið bæði nafnorð og sögn. Nafnorðið merkir ‘þula, langloka’ en sögnin ‘þylja (í belg og biðu)’, til dæmis romsa einhverju upp úr sér.

Í Ritmálssafni Orðabókar Háskólans eru elstu dæmi um bæði orðin frá því snemma á 19. öld. Í Íslenskri orðsifjabók (1989:772) segir Ásgeir Blöndal Magnússon að romsa sé líklega tökuorð úr dönsku og vitnar í færeysku ramsa, remsa og nýnorsku remse, rimse ‘langloka’ og sögnina remsa ‘þvaðra, þylja’.

Kona að biðja, málverk eftir hollenska málarann Willem de Poorter (1608-1668). Sögnin að romsa merkir að þylja upp í belg og biðu eins og t.d. bænir og vers.

Í Den danske ordbog er nafnorðið remse sagt notað um innihaldslausa orðarunu og setningar sem menn þylja upp í belg og biðu eins og til dæmis bænir og vers. Þá verður að gera ráð fyrir kringingu í íslensku á -o- milli r- og -m-.

Heimildir og mynd:

Höfundur

Guðrún Kvaran

prófessor

Útgáfudagur

14.5.2024

Spyrjandi

Karel

Tilvísun

Guðrún Kvaran. „Hvaðan á orðið „romsa“ uppruna sinn?“ Vísindavefurinn, 14. maí 2024, sótt 13. október 2024, https://visindavefur.is/svar.php?id=86522.

Guðrún Kvaran. (2024, 14. maí). Hvaðan á orðið „romsa“ uppruna sinn? Vísindavefurinn. https://visindavefur.is/svar.php?id=86522

Guðrún Kvaran. „Hvaðan á orðið „romsa“ uppruna sinn?“ Vísindavefurinn. 14. maí. 2024. Vefsíða. 13. okt. 2024. <https://visindavefur.is/svar.php?id=86522>.

Chicago | APA | MLA

Senda grein til vinar

=

Hvaðan á orðið „romsa“ uppruna sinn?
Orðið romsa getur verið bæði nafnorð og sögn. Nafnorðið merkir ‘þula, langloka’ en sögnin ‘þylja (í belg og biðu)’, til dæmis romsa einhverju upp úr sér.

Í Ritmálssafni Orðabókar Háskólans eru elstu dæmi um bæði orðin frá því snemma á 19. öld. Í Íslenskri orðsifjabók (1989:772) segir Ásgeir Blöndal Magnússon að romsa sé líklega tökuorð úr dönsku og vitnar í færeysku ramsa, remsa og nýnorsku remse, rimse ‘langloka’ og sögnina remsa ‘þvaðra, þylja’.

Kona að biðja, málverk eftir hollenska málarann Willem de Poorter (1608-1668). Sögnin að romsa merkir að þylja upp í belg og biðu eins og t.d. bænir og vers.

Í Den danske ordbog er nafnorðið remse sagt notað um innihaldslausa orðarunu og setningar sem menn þylja upp í belg og biðu eins og til dæmis bænir og vers. Þá verður að gera ráð fyrir kringingu í íslensku á -o- milli r- og -m-.

Heimildir og mynd:

...