Í reynd leiddi þetta oft til þess sem kallað er blóðhefnd. Ef A drap B var A oft dæmdur bæði til fébóta og útlegðar. En síðan gátu ættingjar B farið að leita hans og síðan drepið hann. Síðan gátu ættingjar A aftur farið að hefna hans og þannig koll af kolli eins og við getum lesið um í mörgum Íslendingasögum, til dæmis Njáls sögu. Opinberar aftökur á vegum samfélagsins tíðkuðust ekki á þessum tíma; til þess skorti framkvæmdavaldið. Þegar menn voru vegnir í hefndarskyni var einfaldlega beitt þeim aðferðum og vopnum sem best hentuðu hverju sinni, sverðum, spjótum, eldi og svo framvegis. Frekara lesefni á Vísindavefnum:
- Hver voru helstu vopn víkinga og voru þeir bardagaglaðir? eftir Gunnar Karlsson
- Voru víkingar einhvern tímann góðhjartaðir? eftir Unnar Árnason
- Hvaða íþróttir stunduðu víkingar og hver var afstaða þeirra til líkamans? eftir Gísla Sigurðsson
- Wikipedia.com. Sótt 12.8.2010.