Eftir æxlun hrygnir kvendýrið í bæli sitt, sem er einhvers konar hola sem hún gerir á sjávarbotninum. Það fer eftir tegundum hvort hún festir eggin á undirlag í bælinu eða hengir þau upp á einhvers konar þráð við bælið. Kerla heldur vörð um eggin og ver þau fyrir ýmsum afræningjum sem kynnu að hafa áhuga á þeim. Auk þess tryggir hún að nægjanlegur straumur leiki um eggin svo þau skorti ekki súrefni. Úr eggjunum koma svo lirfur sem fljóta um hafið. Það er mjög breytilegt eftir tegundum hversu langt tímabilið frá hrygningu að klaki er. Hjá einni tegund atlantshafskolkrabba varir það einna lengst, alls einn mánuð. Á þessum tíma nærist kvendýrið ekkert og deyr að klaki loknu. Karldýrin verða heldur ekki langlíf eftir að þau fjölga sér því þau deyja fáeinum mánuðum eftir æxlunina. Frekari fróðleikur um kolkrabba á Vísindavefnum:
- Eru til eitraðir kolkrabbar við Ísland? eftir Jón Má Halldórsson
- Geta kolkrabbar étið menn? eftir Jón Má Halldórsson
- Er það satt að kolkrabbar séu ekki með rautt blóð? eftir Jón Má Halldórsson
- Hvað hafa kolkrabbar marga arma? eftir Margréti Björk Sigurðardóttur