Forliðurinn er sóttur til nafnorðsins húð 'skinn, hörund'. Líklegast er að í orðunum yfir klár, bikkju og jálk hafi hann upphaflega verið notaður í eiginlegri merkingu um hest sem gengið hefur sér til húðar, það er hrossið er magurt og kraftlítið og ekkert er lengur nýtilegt annað en húðin.
Þegar húðrignir geta þeir sem eru ekki með regnhlíf orðið húðblautir.
Í orðunum húðrigning og húðrigna er verið að lýsa svo mikilli rigningu að menn verða blautir inn að skinni. Sú notkun, það er um eitthvað sem er afar mikið, opnar leið fyrir forliðinn til að mynda samsetningar með öðrum orðum, til dæmis húðlatur 'afar latur'. Þá eru ekki bein tengsl við húðina lengur en eftir er notkunin yfir eitthvað sem er afar mikið.
Fleiri svör um tengd efni: Mynd: