1. Allir hundar eru spendýr.Annað dæmi:
2. Snati er hundur. Niðurstaða: Snati er spendýr.
1. Allir hundar hafa vængi.Báðar rökfærslurnar hér að ofan eru gildar. Niðurstöðuna leiðir af forsendunum og ekkert er við form þeirra að athuga. Seinni rökfærslan er hins vegar ekki sönn þar sem fyrri forsenda hennar er ósönn. Hún uppfyllir sem sagt bara fyrra skilyrðið fyrir sannri rökfærslu. Dæmi um rökfærslu sem uppfyllir seinna skilyrðið en ekki hið fyrra gæti verið svona:
2. Snati er hundur. Niðurstaða: Snati hefur vængi.
1. Allir hundar eru spendýr.Hér eru báðar forsendurnar sannar en niðurstaðan, þótt sönn sé, er hins vegar ekki réttilega leidd af forsendunum og rökfærslan er því ógild. Í raun gæti þarna alveg eins staðið:
2. Snælda er köttur. Niðurstaða: Snælda er spendýr.
1. Allir hundar eru spendýr.Það hvort rökfærsla er gild snýst eingöngu um form hennar, það er hvernig setningarnar og mismunandi hlutar þeirra raðast saman óháð því til hvers er vísað í því sem staðhæft er. Merking orðanna skiptir ekki máli. Ef rökfærsla er sönn segir það bæði til um að rökformið sé rétt og um merkingu þess sem staðhæft er.
2. Snælda er köttur. Niðurstaða: Jónas er fimm ára.