
Veggjalúsin sýgur kröftuglega en á 10 mínútum getur hún dregið til sín sjöfalda þyngd sína af blóði. Hungruð er hún flatvaxin en þenst út eftir að hafa sogið blóð. Södd kemur hún sér í skjól, leggst á meltu, makast og verpir eggjum þangað til hún verður hungruð á ný. Hún verpir á felustöðum sínum og límir eggin við undirlagið. Hvert kvendýr verpir allt að 5 eggjum á dag, alls á bilinu 200–500 á æviskeiðinu sem varir í 9–18 mánuði. Við hita undir 10°C verpir lúsin ekki. Eggin klekjast á um 10 dögum. Ungviðið sem líkist fullorðnu dýrunum hefur hamskipti fimm sinnum á uppvextinum og hver hamskipti kalla á blóðskammt. Við bestu skilyrði (28°C) tekur þroskaferlið 4–5 vikur en getur tekið allt að ár við lakari aðstæður. Flestir fá kláða og óþægindi af bitunum en mikill minnihluti fólks sýnir ekki viðbrögð. Veggjalýs hafa verið taldar saklausar af því að bera sýkla á milli fórnarlamba en þó hafa fundist vísbendingar um að þær geti flutt veiruna sem veldur lifrarbólgu B á milli manna. Veggjalús er hitakræf og kýs sér þurra staði. Þess vegna náði hún ekki að setjast að á kaldari slóðum fyrr en þar var boðið upp á upphituð og þurrari húsakynni. Í Danmörku birtist hún á 17. öld og varð strax mjög algeng. Húsakynni hér á landi hafa sennilega ekki orðið henni boðleg fyrr en mun síðar, en talið er að hún hafi sest hér að á seinnihluta 19. aldar. Fyrir miðja 20. öld var veggjalús sögð algeng en lítið sem ekkert varð vart við hana á seinni hluta aldarinnar. Undir aldamótin síðustu tók veggjalús að fjölga á ný og hefur aftur orðið til óþurftar þrátt fyrir þær ströngu kröfur sem fólk nú gerir til íbúðarhúsnæðis. Fjölgun tilfella á seinni árum helst í hendur með fjölgun lúsanna í nágrannalöndum okkar, auknum ferðalögum Íslendinga til útlanda og mikilli fjölgun erlends vinnuafls á hagvaxtarskeiðinu á upphafsárum 21. aldar. Allmörg tilfelli hafa nefnilega litið dagsins ljós í húsnæði þar sem innflytjendur frá Austur-Evrópulöndum hafa haft aðsetur. Veggjalýs hafa einnig náð að koma sér fyrir á hótelum og gistihúsum víða um land en slíkri starfsemi er einkar hætt við sýkingum. Veggjalús er hvimleiður bólfélagi en hún athafnar sig einkum að nóttu til þegar fórnarlömb liggja fyrir og ugga ekki að sér. Menn verða ekki varir við stungurnar því deyfing er innifalin. Að morgni gerir kláði vart við sig og stundum má greina blóðpunkta á rúmfötum eftir veisluhöld næturinnar. Það getur verið flókið að ráða niðurlögum veggjalúsa. Nauðsynlegt er að kunnáttumaður meti aðstæður vandlega og gangi skipulega til verks með þeim ráðum sem eru í boði og þykja henta á hverjum stað. Heimildir:
- Folkehelseinstituttet 2009. Veggedyr. http://www.fhi.no/artikler/?id=59118 [skoðað 7.8.2009]
- Fristrup, B. 1945. Hemiptera 1. Heteroptera and Homoptera Auchenorhyncha. Zoology of Iceland III, Part 51. Munksgaard, Kaupmannahöfn. 21 bls.
- Geir Gígja 1940. Veggjalýsnar. Náttúrufræðingurinn 10: 44–48.
- Geir Gígja 1944. Meindýr í húsum og gróðri og varnir gegn þeim. Prentsmiðjan Hólar hf, Reykjavík. 235 bls.
- Mourier, H. 1995. Husets dyreliv. G.E.C. Gads Forlag A/S, Kaupmannahöfn. 223 bls.
- Preston-Mafham, R. & K. Preston-Mafham 2005. Encyclopedia of insects and spiders. Grange Books, Hoo. 288 bls.
- Hvaða dýr leynast í rúmum og teppum landsmanna? eftir Karl Skírnisson
- Eru einhver sníkjudýr eða aðrar lífverur í eða á líkamanum, aðrar en rykmaurar? eftir Karl Skírnisson
- Wikimedia Commons. Sótt 18.8.2009.
Þetta svar er fengið með góðfúslegu leyfi af vef Náttúrufræðistofnunar Íslands. Upprunalegi textinn er hér og lesendur eru hvattir til að kynna sér hann og afla sér frekari fróðleiks um pöddur.