„hefi eg“, sagði hann, „ekki kvellisjúkur verið, en ef svo fer, sem mér þykir líklegast, að eg öndumst, þá gerið mér kistu og látið mig fara fyrir borð ...“ (ÍFII:71, stafsetningu breytt)Svipað segir í Laxdælu: Hrappur lætur kalla á Vigdísi, konu sína, og segir:
„Ekki hefi eg verið kvellisjúkur,“segir hann, „og er það líkast, að þessi sótt skilji vorar samvistur ... (ÍF V.:39, stafsetningu breytt).Önnur orð í fornu máli eru kvellingasamur og kvellisjúkur. Öll eru þessi orð skyld sögninni að kvelja og nafnorðinu kvöl.
![](/../myndir/kvellisyki_mynd_100320.png)
Kvellisýki er smálasleiki. Það er skylt sögninni að kvelja og nafnorðinu kvöl.
Kvellisýki þótti það, að fá af því lungnabólgu að steypast fram af bryggjusporði, þótt á vetrardegi væri.[1]Tilvísun:
- ^ Skírnir - Megintexti (01.08.1909) - Tímarit.is. (Sótt 10.03.2020).
- ÍF II = Egils saga Skalla-Grímssonar. Íslenzk fornrit II. Sigurður Nordal gaf út. Hið íslenzka fornritafélag, Reykjavík XXXIII.
- ÍF V = Laxdæla. Íslenzk fornrit V. Einar Ól. Sveinsson gaf út. Hið íslenzka fornritafélag, Reykjavík MCMXXXIV.
- File:A sick man with a cold. Coloured lithograph, 1833. Wellcome V0011172.jpg - Wikimedia Commons. (Sótt 10.03.2020). Myndin kemur frá Wellcome Images og er birt undir leyfinu Creative Commons Attribution 2.0 Generic license.