Tími er grundvallarþáttur í frásagnarbókmenntum og leikritum. Í bókmenntafræði er hugtakið ytri tími notað um tímann eins og við erum vön að hugsa um hann eftir dagatali. Ef frásögnin vísar á einhvern hátt til venjulegs almanakstíma, til dæmis ef sagt er eða gefið til kynna að atburðir eigi að gerast á tímum seinni heimsstyrjaldarinnar, þegar kreppan skall á Íslandi eða árið 1969, þá er um ytri tíma að ræða. Hugtakið ætti að skiljast nokkuð vel þar sem átt er við tímann utan við verkið sjálft, tímann eins og við erum vön að hugsa um hann. Stundum er ekkert gefið til kynna um ytri tími sögunnar en í vissum bókmenntagreinum er það nauðsynlegur hluti frásagnarinnar, til dæmis í sögulegum skáldsögum. Í svonefndum vísindaskáldsögum, sem gerast oft í skilgreindri framtíð, er ytri tíminn einfaldlega framtíðin sem nefnd er í verkinu.
Hugtakið innri tími er síðan tíminn sem líður innan verksins, frá upphafi þess til enda. Innri tími er einnig nefndur sögutími og honum er iðulega skipt í þrennt. Í bókinni Hugtök og heiti í bókmenntafræði segir þetta um þrískiptingu sögutímans:- Yfirlitskaflar: atburðir langs tímaskeiðs innan sögutímans dregnir saman eða jafnvel horfið aftur í tímann til að lýsa aðdraganda viðburða (t.d. þegar ný persóna er kynnt til sögu.
- Sviðsetningarkaflar: atburðum, persónum og umhverfi lýst af (mismikilli) nákvæmni.
- Tímaeyður:hlaupið yfir tíma milli kafla og söguhluta.
Frekara lesefni á Vísindavefnum:
- Hver er lengsta skáldsaga í heimi?
- Hvert er lengsta leikrit í heimi?
- Hvað er lengsta lag í heimi langt?
- Jakob Benediktsson (ritstj.), Hugtök og heiti í bókmenntafræði, Bókmenntafræðistofnun Háskóla Íslands, Reykjavík, 1983.
- Mind Hacks. Sótt 28.5.2009.
